Mor Yağsa Karlar...

Gökyüzü pembe, bulutlar lacivertti, masmavi otların çevremi kapladığı, rengarenk kelebeklerin etrafımda dönüp durduğu bir yerde açtım gözlerimi. Otların arasında dolaşıyor kimi zaman bir çiçeğin üzerinde kimi zamansa bir ağacın yaprağında dinleniyordum. Gözüme takılan her çekici şeyde yeniden uçmaya başlıyor ve bir öncekinden daha muhteşem bir çiçekle karşılaşıyordum. 

Dünyanın böylesine güzel olabileceğini daha önce hiç fark edememişken birden güneş tüm morluğuyla parladı. Ağaçlara, çiçeklere, otlara her yere mor karlar yağıyordu. Hava sıcaktı ve kar mordu. Bu muydu bana ilginç gelen? Ya diğer renkler? 

Dünya, onu öğrenmeye başladığımız ilk andan itibaren böyle olsa o da sıkıcı gelirdi bize. Tıpkı bir süre sonra her şeye alıştığımız, her şeyi sıkıcı bulduğumuz ve her şeyi çabucak tükettiğimiz gibi. Oysa mor karları yağdırmak da, gökyüzünü pembeye çevirmek de bizim elimizde. 

Mutlu pazarlar, mor yağsın hep karlar...